Inspiratie uit onverwachte Zweedse hoek

Door ds. Niels de Jong

Ergens in 2021 hoorde ik voor het eerst zijn naam – Tomas Sjödin. Een voorganger, schrijver en in Zweden ook bekend van radio en televisie. Hij bleek vooral veel te schrijven over rust, stilte en gebed. Ik kocht Leven vanuit rust en raakte onder de indruk. Niet in het minst van zijn levensverhaal – twee van zijn drie kinderen zijn geboren met een handicap en beide overleden in hun tienertijd. Maar ook door zijn soepele en lichte schrijfstijl. En ook omdat hij kennis van zaken heeft als het gaat om deze thema’s – zowel door ervaring als door zijn belezenheid. Intrigerend vond ik ook dat een voorganger uit de Pinksterbeweging – toch niet de rustigste hoek van de christenheid – schrijft over deze onderwerpen die juist passen bij kloosters en zo. En dat hij dan ook nog eens uit Zweden komt – in mijn beleving een behoorlijk seculier land. Boeiend allemaal.

 
 

Maar misschien wel het meest werd ik geboeid door het volgende. Dat Sjödin enerzijds iemand is met een druk en vol leven (en daarvan houdt) en anderzijds iemand is die toch steeds weer de rust en stilte opzoekt. Niet omdat hij dat van nature zo makkelijk doet, maar omdat hij voelt dat hij dat nodig heeft. Precies wat ik bij mezelf herken.

Vervolgens las ik Het geluid van de stilte. Ik raakte nog meer geboeid door wat ik las. Ook om de vele parels van zinnen. Maar misschien wel het meest omdat hij dingen benoemt die ik misschien wel ergens wist, maar me nog nooit zo helder voor de geest begonnen te staan, nadat ik het bij Sjödin las. Om een voorbeeld te noemen als hij schrijft over het belang van vaste plekken en momenten van gebed: 'Niet dat God zo'n regeling nodig heeft, maar wij, snel afgeleide, moderne mensen hebben orde nodig om tot bidden te komen'. Prachtig!

Het mooie van wat Sjödin schrijft over gebed, stilte, rust is dat hij niet de lat oneindig hoog legt of je om de oren slaat met wat je eigenlijk zou moeten doen. Het leest veel meer als een uitnodiging om een leven te leven met meer contact met God, een leven dat minder versnipperd is en een leven met meer van betekenis.

Er is nog een derde boek: Er is zoveel dat niet hoeft. Die ga ik ook nog maar eens lezen.

Vorige
Vorige

Opladen in de stilte en het ritme van het klooster

Volgende
Volgende

Afscheidswoorden vergeet je nooit